Zoeken in deze blog

01-04-2010

Het paradijs van de geleedpotigen

Aangezien ik Pune niet de meest enerverende stad vond, heb ik snel mijn kaartje gekocht richting Aurangabad. Toch moest ik mijn dag nog zien te vullen. Ik ben naar de wijk Koregeon Park gegaan waar ik naar de German Bakery wilde gaan. Deze was helaas gesloten wegens een bom een maand geleden, oepsie. Ik ben wat verder gaan lopen en struikelde plotseling over een olifant. Het immense gedrocht met een huid als asfalt keek me schaapachtig aan. Hij bukte langzaam naar beneden en met mijn lompigheid klim ik op zijn rug. Het gevoel is overweldigend alleen heel jammer dat er na vijf minuten een andere toerist aan komt gelopen. En dan is het dokken maar!
Om even aan de drukte te ontsnappen ben ik richting de osho ashram gelopen. Hoewel dit meditatiecentrum een en al rust uitstraalt, val ik compleet uit de toon omdat ik niet het zelfde gewaad aan heb als alle andere zweverige types. Ik besluit bij het restaurant wat te gaan eten en mezelf te trakteren op de rust binnen deze chaotische stad. Na 2 uur neem ik een rickshaw terug naar het hotel waar ik op het bed plof. Tijdens het douchen waren er een aantal kleine kakkerlakken maar die kon ik nog wel weg halen met een papiertje. Op het moment dat ik rustig naar de Indiase tv zit te kijken loopt er nog een kakkerlak over de muur. Ik schrik en ga rechtop zitten. Vervolgens loopt er een kakkerlak van zo'n 10 cm lang over mijn bed en mijn been. Ik raak in paniek. Een van de medewerkers komt aan met een soort spray en zet de aanval in. Dit zorgt er alleen voor dat alle al aanwezige kakkerlakken nu tevoorschijn komen. Op dat moment kom ik er achter dat ik tussen een familie van minstens 20 generaties tv lag te kijken. Terwijl ik paniekerig in de hal sta, komen ze uit alle hoeken en gaten. Eerst 10, dan 20, 30, 40, 50... Ik loop naar de manager en begin mijn tirade. Het hotel waar ik tot nu toe het meest voor heb betaalt, wel meer dan het dubbele in vergelijking met normaal, blijkt een familiebedrijf te zijn. Na een kwartier te hebben geschreeuwd en gekrijst, krijg ik amper een reactie. Het enige wat er uit komt is een gebaar dat ze niet bijten, dat het zomer is en dat ik mijn geld niet terug mag. Deze gore cucaracha's zijn lang niet zo lief als Zaza uit Puk van de Petteflet, maar dat snapt hij niet. Na een half uur ben ik een miniscuul beetje gekalmeerd. Ik vraag om een extra spuitbus met gif voor naast mijn bed. Ik vang er nog een stuk of tien en ga daarna zo kalm mogelijk in mijn lakenzak liggen. De klamboe kan ik niet ophangen en wikkel hem daarna om mij heen. Die nacht ben ik nog zo'n zes keer wakker geworden. Van de kakkerlakken, het licht dat ik niet uit durfde te doen en de klamboe die om me heen zat gewikkeld. Een uur voor mijn wekker word ik wakker en ben ik er klaar mee. Ik pak zo snel mogelijk alles in en ga weg. Weg uit deze kakkerlakkenhel met een non-service van hier tot tokyo! Ik smijt te sleutel op de toonbank om 7 uur 's ochtends (mijn bus gaat pas om 9 uur) en loop weg. Vervolgens word ik nog terug gehaald door een van de enige hulpjes. Hij spreekt natuurlijk weer geen Engels, dus loop ik maar met hem mee. De manager (die gister geen woord kon uitbrengen) vertelt doodleuk dat ik nog het belastingdeel van de prijs moet betalen. Dit nadat ik met hem had afgesproken dat het gehele bedrag Rs.1000 zou zijn. Voor mij is dit de druppel. Ik begin mijn tweede tirade waarin ik verkondig dat ik een beroemde schrijver ben en over dit hotel ga schrijven. Dat ik ervoor ga zorgen dat er nooit meer iemand zal logeren omdat het bezaait is met geleedpotigen. Volgens mij komt de boodschap niet helemaal aan, want zijn gezicht blijft op verwaand en irritant staan. Toch heb ik nog steeds de neiging om de lonely planet op te bellen met deze enige mededeling. Maar aan de andere kant, het is geen Nederland. Misschien moet ik gewoon accepteren dat kakkerlakken in grote hoeveelheden voorkomen in India. Voor de rest van de liefhebbers; het was Hotel Krish Residency, in Pune. Schrijf er vooral allemaal slechte recensies over! En dan nog iets. Als klapper op de vuurpijl kwam er een soort 'politie' om mijn bagage te controleren. Ik heb ze weten af te wimpelen want vertrouwde er helemaal niets van.
Gelukkig was de busreis wel prettig. Voor het eerst had ik iets geboekt met AC en dat was geen slechte keuze. Ik kon mijn slaap een beetje inhalen en Aurangabad is een kleiner en rustiger stadje. De rickshaws zijn goedkoper en de man van het hotel heeft me beloofd dat er geen kakkerlakken zijn. Vanmiddag heb ik cultureel gedaan. Ik ben eerst naar Bibi-Qa-Maqbara gegaan. Dit is een soort 'mini Taj Mahal'. Ik werd hier ontvangen als een beroemdheid en allemaal mensen wilden met me op de foto. Hopelijk was het geen 1 april grap. Daarna ben ik naar Panchakki gegaan. Het was voor Indiase begrippen erg schoon en mooi. Alleen op het moment dat er overal mannen waren die mij zaten aan te staren ben ik toch maar naar buiten gegaan. Ergens denk ik dat vrouwen niet helemaal welkom waren.
Nu ga ik terug naar mijn hotel en hoop ik dit keer wel rustig HBO te kunnen kijken en geen gezelschap in mijn bed aan te treffen. Morgen ga ik vroeg op en neem ik de bus naar Ellora. Vooral de Kailasa Tempel schijnt mooi te zijn, dus we zullen zien.

3 opmerkingen:

  1. God god god AB!! Ik vind het heel hilarisch hoe je schrijft, mijn familie geniet nu ondertussen ook mee van je blog!

    Heb je geen film gemaakt van je tirade..

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Anne birthe liefje wat stom van die kakkerlakken bah vieze beesten, en naar stom hotel. maar goed gelukkig ben je weer verder. erg goed van je dat je al zo goed mensen weet af te wimpelen, zoals die 'politie'!

    XX

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hahah, kun je gewoon Sex and the City kijken?

    BeantwoordenVerwijderen