Zoeken in deze blog

14-04-2010

Een kleurrijke stank

Ik neem afscheid van Nithin en zijn familie. Vaarwel van het heerlijke verse eten, de gezellige warme mensen en achtervolgende kinderen; ik ga naar Rajasthan. In de zoveelste sleeperbus val ik in slsap onder een kakofonie van gescheet, gesnurk, geboer, geroggel, gespuug, valse Indiase muziek en het gezoem en melodisch getoeter van de bus. Na een hele dag reizen kom ik aan in Udaipur. Ik kom aan om 3 uur 's nachts en het eerste wat ik zie zijn opdringerige rickshawchauffeurs die me proberen af te zetten. Ook stinkt het hier een stuk meer dan in Gujarat. Een soort mengeling van ontlasting van koeien, geiten, zwijnen, olifanten, kamelen, paarden, duiven, mensen en honden. Daarnaast komt er geregeld een windvlaag van wierook, chili, henna, zweet, kardemom en andere Indiase kruiden voorbij. Aangezien de wegen op dit tijdstip compleet verlaten zijn, biedt de chauffeur me aan om de rickshaw te besturen. Dit is alleen iets moeilijker dan ik dacht. Bij elke bocht of voorbij lopende hond raakt hij ook in paniek en neemt hij haastig het stuur over. In het hotel (Lalghat guesthouse) plof ik neer om snel nog een paar uurtjes te snurken.
's Ochtends sta ik op bij zonsopgang. Ik eet breadbutterjam (ja dit is hier 1 woord) en heb een prachtig uitzicht vanaf het dakterras. Verderop zie ik in het meer het prachtige Lake Palace liggen. Daar ga ik morgen naartoe om de film Octopussy te herbeleven. Dat is hier niet zo moeilijk, aangezien ze die film in elk restaurant de hele dag afspelen.
Na een paar uur te hebben rondgelopen en het prachtige City Palace te hebben bezocht, heb ik al meer toeristen gezien dan in de afgelopen 3,5 week. Udaipur is dan misschien een mooie pittoreske stad met heuvelachtige smalle straatjes, het is ook doorleefd met toeristen. Het stikt van de hotels en de mensen hier zijn gewend geraakt aan de domme toeristen die overal de volle prijs voor betalen; het afdingen wordt hier iets moeilijker dus. Ook hebben de rickshaws een minimumprijs van Rs.50. Dat is ongeveer 80 cent en dus echt super veel! Misschien een betere optie om een fiets te huren en mijn benen eens flink te trainen over de steile, smalle straatjes. Maar nu eerst een douche. Ik ben weer enorm bruin en weet dat dat gewoon onmogelijk is. Flink boenen en ik heb mijn 'fareness' weer terug. Dat is waar alle Indiase mensen naar streven, dus misschien moet ik dat ook maar proberen. Oh en dan nog iets. Het is hier nu 42 graden en iemand vertelde me net doodleuk dat Udaipur de koudste stad van Rajasthan is. Ik verdrink nu al in mijn eigen zweet en kan de laatste keer dat ik een stukje huid had dat droog was niet meer herinneren.

1 opmerking:

  1. hahah 80 cent, dus dat is hartstikke veel! Jammer dat je pas later terugkomt, waarom?

    BeantwoordenVerwijderen