Zoeken in deze blog

25-03-2010

Oude kerken en parende kevers.

Eigenlijk heb ik niet zo veel gedaan. Gister heb ik de hele dag op bed gelegen en op het terras naast het hotel gezeten. Om het uur hoorde ik een hoog kinderlijk muziekje dat klinkt als een ijsman uit de buurt met heel veel lekkers. Toch waag ik me nog niet aan zo'n lekkere koele versnapering, aangezien mijn buik nog aan het afkicken is van de norit. 's Middags slaap ik wat en spendeer ik mijn tijd met het lezen van het boek Holy Cow. Het verblijd me enorm om te merken dat ik toch niet de enige ben die problemen heeft met deze cultuur. De 1.80 lange zoon van de eigenaar komt naast me zitten samen met zijn zoon. De hele tijd zegt hij hoe aardig hij de mensen uit Nederland altijd vindt en ach, zo'n complimentje kan nooit kwaad. 's Avonds heb ik afgesproken met een Duits meisje die in de kamer naast mij verblijft. Ze heeft 5 maanden in een opvanghuis bij een kerk gewerkt en reist nu rond om wat van haar familie op te zoeken. Zij vertelt al haar ervaringen, handige tips en legt uit wat het eten is. Voor mij is dit erg fijn aangezien ik een soort groupie ben die niets weet en zij vindt het fijn om India vanuit een westers perspectief met iemand te kunnen bekijken. De volgende dag hebben we afgesproken om samen naar Old Goa te gaan. Heel slim gaan we vroeg op als het nog dragelijk is. Met de local bus is het slechts 15 minuten naar het kleine verlaten stadje. We slenteren van kerk naar kerk en struikelen dit keer over parende kevers. Deze rood/zwarte insecten met het formaat van een stopcontact bewegen extreem onhandig langs elkaar. Gelukkig wel heel langzaam, want dan is er gemakkelijker een foto van de maken dan van de onrustige vlinders. In de Bomb Jezus kerk doe ik strategisch mijn sjaal af (gister werd ik een kerk uit gestuurd aangezien er het Hindoestaanse 'Om-teken' op mijn sjaal stond). Deze kerk is speciaal omdat er een overleden priester ligt waarvan het lichaam niet geheel wegrot. Wat dus betekent dat er een lijk van een paar honderd jaar oud in de kerk ligt, die waarschijnlijk nog meer stinkt dan de ontbindende ratten op straat. We lopen verder door de perfect verzorgde tuinen rondom de Se Cathedral. Overal liggen kleine puppies tegen elkaar aan te rollen en te spelen met het stof. Als ik ook maar een koekje uit mijn tas pak, komen ze op me afgerend alsof het vrienden zijn die ik 10 jaar niet heb gezien. Zelfs het kleine beetje schurft maakt ze nog aandoenlijker. Ik houd me in en raak ze toch maar niet aan. Inmiddels is het 1 uur en al veel te warm om iets nuttigs te doen. We pakken de bus terug naar Panji en ik plof voor de zoveelste keer op mijn bed neer. Na een klein dutje en me te hebben uitgeleefd met een pak spelkaarten, ben ik naar dit internetcafe geslenterd. Het is het grappigste internetcafe dat ik ooit heb gezien. Er komt hier eigenlijk nooit iemand op de vijf vaste gasten na. Vijf mannen van in de twintig die de hele dag met elkaar World of Warcraft spelen. Ze schreeuwen constant dat iemand iets fout doet en af en toe hoor je een 'fuuuurccckkkk' vallen. Daarnaast hangen er overal draden aan het plafond, zijn de computers uit 1995, maar is de jonge vrouw achter de balie heel lief. Bij mijn tweede binnenkomst herkende ze me al en werd ik begroet met een vrolijke 'Aaaaahhrr shreee's baaack!'
Voor nu wacht ik rustig tot de zon onder gaat en ik wat boodschappen kan doen in de koelte. Daarna ga ik mijn spullen inpakken. Morgen ga ik met de bus naar Anjuna; hopelijk een echt Goa-strand om NOG meer uit te rusten.

2 opmerkingen:

  1. Oh lieverd ik geniet echt heel erg van je stukjes! En wat leuk dat je Holy Cow aan het lezen bent!! Ik denk aan je!

    Yasmine

    BeantwoordenVerwijderen