Anne Birthe

Gister zat ik de hele dag op het strand. Na uren lang in de schaduw niets te hebben gedaan ben ik een stukje gaan lopen. Ik wilde het strand aflopen richting de rotsen. In de verte zag ik de paragliders langs de heuvels naar beneden gaan. Ze zakte langzaam langs de ondergaande zon en de hoogreikende palmbomen. Halverwege mijn wandeling werd ik tegengehouden door een groep monsters. Tien enorme vogelachtige wezens cirkelde rond boven een hond met een vis in zijn bek. Het waren adelaars. Om de beurt doken ze naar beneden om een poging te wagen om de vis te pakken. Ik voelde me net een heel klein muisje die aan het wachten was tot ze gegrepen zou worden en mee naar boven zou worden gesleurd. Vervolgens zou ik in een groot nest belanden ergens bovenop de heuvel en daar in stukken worden verscheurd en verslind. Als ik nou een Parsi was zou ik het niet zo erg hebben gevonden. Dit is een geloof waarbij mensen zich als ze dood zijn, laten voeren aan de gieren (komt in de buurt van een adelaar). Zij geloven dat de gieren hun lichaam meenemen naar de hemel en houden zo de natuur in stand. Helaas zijn de gieren door uitsterven bedreigd en daarmee het Parsi geloof dus ook.
Op mijn weg terug naar de strandtent ontmoet ik een Indiase vrouw als Delhi. Ze heeft al 3 jaar een 'boy' maar geen man. Ze is niet zoals alle andere Indiers. Een stuk minder conservatief en lacht om alles. Su neemt me mee naar de rest van haar collega's. Ze zijn allemaal grafische designers voor een bureau in Delhi. Gezellig zit ik met mijn nieuwe Indiase vrienden te kijken hoe de zon onder gaat als ze besluiten dat ze nog even naar een ander strand willen. We gaan met z'n elven in een kleine jeep. Aangekomen op het strand is het heel rustig en zijn er nergens toeristen te bekennen. We blijven daar rustig zitten en voeren discussies over Indiase gewoontes en dingen als het gearrangeerde huwelijk. Rond 7 uur wagen we een poging om terug te gaan naar Anjuna. De autosleutels zijn kwijt. Vier uur lang hebben we op een stoepje gezeten in een dorpje met 1 klein winkeltje, geen taxi's en dus geen weg naar huis. Als eindelijk de man komt met een extra sleutel zijn ze nog een uur in overleg over de prijs die betaald moet worden. Uiteindedelijk ben ik terug gekomen in Anjuna om elf uur 's avonds. Uitgeput had ik geen zin meer om naar de plaatselijke markt te gaan die tot drie uur 's nachts zou duren. Bij mijn poging om een taxi te nemen, zei de taxichauffeur dat ik niet hoefte te betalen. Ik mocht wel iets 'anders' doen. Dus daar stond ik aan de andere kant van Anjuna, 's nachts. En de enige taxi is net aan mij voorbij gegaan. Gelukkig waren er twee jongens uit Parijs. Zei hadden net een scooter gehuurd en boden me een lift aan. Met z'n drieen op de scooter is eigenlijk best gezellig. Je zit zo vast geklemd, dat je niet meer kunt vallen. Bij het hotel aangekomen ben ik lekker gaan slapen en vanochtend kon ik een heerlijke duik nemen in een lege oceaan.
Nu blijf ik hier nog twee dagen en daarna ga ik naar Pune.