Zoeken in deze blog

29-05-2010

the hills are alive with the sound of music

Ok, dus ik ging niet naar Varanasi. In een luie bui en door te weinig aandacht aan mijn horloge te spenderen heb ik hem gemist. Al met al maakte dit niet veel uit aangezien ik via een ander tourist bij een couchsurfingsite kwam en zo weer bij een familie terecht kwam. Ze kwamen uit Kashmir en nodigden me gelijk uit om in Srinager ook bij hun te verblijven. Vervolgens ben ik met een busreis van 26 uur van Delhi naar Srinagar gegaan. Ik moest een miljoen keer uitstappen om formulieren in te vullen over waar ik zou verblijven; ze wilde bijna de naam van mijn kat weten! Het was het wel dubbel en dwars waard toen ik 's ochtends om 5 uur wakker werd midden in de Kashmir vallei. Geen stinkende hitte en stof meer. Het was koud. Tussen de bergen stroomden kleine riviertjes en liepen wat verdwaalde schapen en geitjes. Nadat een kopje chai en wat meisjes eindelijk hun gezicht met een facial soap hebben gewassen naast een poepende man, gaat de bus weer verder.
Eenmaal in Srinager aangekomen staat een kleine man met een baard genaamd Fayaz met en bordje 'Anne Birthe' in zijn hand om me op te halen. We gaan eerst nog even langs de markt om een kip te laten slachten en wat ander voer te halen voor het avondmaal. We komen aan bij Dal Lake en parkeren de auto. Een klein bootje genaamd een 'Shikara' met daarin Kazim (praktisch de slaaf van de familie) die ons naar het boothuisje brengt. Het regent te hard om naar de goede boot te gaan dus ik word eerst naar de familie gebracht. Daar zitten moeders, twee dochters en een van de vele ooms. Ik word volgepropt met koekjes en cake terwijl er een soort wedstrijd wordt gehouden in wie er het hardst in Kashmiri kan schreeuwen. Af en toe wordt er gelachen en realiseer ik me dat er geen echtscheiding zal ontstaan uit het gesprek. Als de regen wat geminderd is word ik met de shikara naar mijn boot gebracht. Deze huisboten zijn oorspronkelijk door de Engelsen gemaakt omdat die hier niet op het land mochten bouwen. Desondanks dat is alles in Perzische stijl en elk stukje hout is met de hand bewerkt.
De dagen erna fiets ik wat rond en bezoek ik een aantal prachtige parken (Nashit park?) in Srinager. Ik neem ook de boot en krijg een hele rondleiding over het Dal Lake.
Een ochtend wordt er hard op mijn deur geklopt. De andere Indiase toeristen die in de zelfde boot zaten gaan weg en willen nog even met mijn slaapkop op de foto.

Na een aantal dagen lekker te hebben ontspannen kopen Omer en Ajaz uit Delhi. Zij waren de gene waarbij ik in Delhi in huis zat. Omer rijdt me van hot naar her en ik word aan de gehele familie voorgesteld. Dit inclusief de oude kleine opa met een immense baard die erop staat mijn moeder te bellen om te zeggen dat ik veilig ben in Kashmir en niet iedereen een terrorist is.
De dag erna verblijven er ook twee andere Engelse jongens in de boot, Paddy en Tom. Met hun ga ik in de bergen trekken voor 7 dagen.
Trektocht dag 1:
we vertrekken 6 uur later dan gepland en verblijven bij zigeuners in Shatkari Village. We eten rijst met aardappelen en Chai.
Trektocht dag 2:
We gaan met 2 paardenmannetjes (Abdul en Riaz), een kok (Kazim), 4 paarden en ons drieen de bergen in. De eerste nacht slaap ik op een doorweekt matras dat voelt als een zwembad en we eten rijst met aardappelen en Kashmiri thee.
Trektocht dag 3:
Het regent zo veel dat we niet verder kunnen en we spelen elke dag kaartspelletjes. De drie Indiase gekken duwen een hele boom om en tillen deze om het kampvuur. We eten rijst met aardappelen, oud brood en chai.
Trektocht dag 4:
We trekken verder langs zigeunershutten. Ik heb een snee in mijn voet. 's Avonds slapen we in een verlaten hut. We eten rijst, aardappelen en geitenvlees. Oh en chai.
Trektocht dag 5:
We gaan door de sneeuw verder en mijn skibroek fungeert als slee. Een paard bezeert zich aan zijn voet en we eten rijst, aardappelen, oud vlees en chai.
Trektocht dag 6:
Tom en ik maken met Abdul een dagtocht en gaan over de dikbesneeuwde bergen. Ik glij meerdere malen uit en ben een kwartier lang opzoek naar een stukje dat niet wit is (naast mijn paarse skibroek) Bij terugkomst eten we rijst, aardappelen, verrot vlees en chai.
Trektocht dag 7:
Ik ben ziek. We gaan met de paarden terug naar het dorpje en ik word op een paard gehezen. We slapen in het dorpje en eten rijst, koude tomatensaus en beschimmeld brood. Oh en beige water.
Trektocht dag 8:
We zitten een paar uur vast omdat het zo erg regent en kunnen uiteindelijk terug komen naar Srinager. We eten niets tot we bij Ajaz zijn en eten daar pasta.

Nu ben ik voorlopig nog aan het uitrusten in Srinager en ga daarna waarschijnlijk op een andere trektocht en met en jeep naar Leh.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten